Het kan lastig zijn om zeker te weten of je hoogbegaafd bent of niet.

Sommige mensen houden een IQ van 132 aan (benodigde score voor toelating tot Mensa, dit selecteert de hoogst scorende 2% van de bevolking). Je kunt opzien tegen een dergelijke test, je dag niet hebben, of moeilijk presteren onder tijdsdruk, een test is daarom niet heilig wat mij betreft.

Ik kijk zelf liever of iemand zich herkent in de aspecten van het Delphi model, daarin zie ik meer nuance dan puur een IQ meting:

​

"Een hoogbegaafde is een snelle en slimme denker, die complexe zaken aankan. Autonoom, nieuwsgierig en gedreven van aard. Een sensitief en emotioneel mens. Intens levend. Hij of zij schept plezier in creëren."

​​

En daarnaast is er vaak een enorme herkenning in de 'hoogbegaafde beleving'. Veel mensen komen uit op dezelfde vragen en frustraties (hoe bestaat het dat anderen sommige dingen niet lijken te snappen? Is dit echt het beste wat we met z'n allen voor elkaar weten te krijgen? Hebben mensen echt een half uur nodig om een mening te vormen over iets wat ik in een seconde doorvoeld heb?).

Ik bied geen IQ testen aan. In de praktijk is iedereen welkom die zich in bovenstaande beschrijving herkent.

In een gesprek wordt vaak snel duidelijk of je hier op de goede plek bent voor jouw vragen. Het gaat niet om het vinkje maar om de manier van denken en zijn.

​

Voor de zeer hoogbegaafde (IQ >145) en de uitzonderlijk hoogbegaafde (IQ >160) geldt dat deze zich zelfs in een omgeving met hoogbegaafden nog steeds niet helemaal begrepen kan voelen. Er mist voor deze groep zelfs dan nog een level van verdieping en metareflectie op complexe zaken, ondanks de evidente grotere overlap met andere hoogbegaafden dan met de gemiddelde populatie.